We zijn in ruim drie weken van het westen via de Gobi (het zuiden) naar het noorden van Mongolië gereden. We zijn niet alleen zo lang in dit land gebleven omdat de wegen traag zijn. Mongolië gaat zeker in de top drie.

Het land is duidelijk ingesteld op nomaden dus wij voelen ons helemaal thuis. Overal in dit gigantische land kun je kamperen. Hoewel het zeer dunbevolkt is voelen wij ons niet alleen. Meestal zie je in de verte wel een Ger staan en er komt regelmatig een kudde geiten/schapen/kamelen/paarden/koeien of yaks langs. Hoewel er slechts 3 miljoen Mongolen wonen, zijn er wel 40 miljoen stuks vee inwoner van dit prachtige land.

Onze route bevat meer asfalt dan wij hadden verwacht, maar er zijn ook grote stukken onverhard. In ons tempo (25 km/uur) zijn we hier wel even zoet mee. Een weg in Mongolië ontstaat als volgt. Er zijn nauwelijks bomen, enkel wat gras en ministruiken. De bergen zijn gemakkelijk te omzeilen aangezien de dalen en heuvels de meeste ruimte innemen. Wanneer je dus van A naar B moet kun je kris kras door het landschap, want er zijn geen obstakels. Uiteindelijk volgen mensen de bandensporen van elkaar en wanneer dit maar vaak genoeg gebeurt ontstaat er een weg. Wanneer de weg vaak wordt gebruikt ontstaan er vervelende ribbels in het wegdek; wasbordjes. Als je hier over heen gaat worden de auto en inhoud enorm door elkaar heen geschud. Wat lucht uit de banden laten lopen scheelt iets, maar niet genoeg. Aangezien Mongolen ook niet van deze ribbels houden ontstaat er na verloop van tijd een tweede gladdere weg. Dit proces herhaalt zich, zeker bij ‘drukke’ wegen, keer op keer waardoor er na verloop van tijd wel 10 parallelle wegen ontstaan. Wij proberen steeds te gokken wat de ‘gladste’ is.

Jasper wil dolgraag de Gobi(woestijn) in en haalt Kim over. Met knikkende knieën begint Kim aan de tocht. In de Gobi wonen nog minder mensen waardoor we verschillende dagen geen één andere automobilist tegen komen. Aangezien Lara hoog is en een smalle wielbasis heeft zijn schuine stukken erg spannend. Wanneer Kim begint te zuchten en hyperventileren van de spanning stuurt Jasper haar de auto uit. Vanaf buiten ziet het er allemaal minder spannend uit. Op weg naar een kloof (Yoli Am) in de Gobi kunnen we weer kiezen tussen twee wegen; één is akelig schuin en de ander is een modderpoel. We kiezen de laatste. Na twee meter zitten we vast! Jasper begint ijverig te graven. Na een kwartier komt er echter een behulpzame Mongool in z’n 4×4 langs en binnen no time trekt hij ons eruit. Lara wordt flink op de proef gesteld deze week, maar doorstaat het glansrijk. De prachtige uitzichten is de tocht door de Gobi dubbel en dwars waard.

Volgende uitdaging; op zoek naar Bert! Bert komt uit Nederland, maar woont al bijna 20 jaar in Mongolië. Er was onlangs een item op tv over Bert en Peter (de vader van Jasper) adviseert ons Bert op te zoeken. Wanneer we staan te kijken bij roofvogels vinden wij Bert niet, maar vindt Bert ons! Nadat we een enorm beeld van Chinggis Khan hebben bewonderd sturen we Lara richting het Gercamp van Bert. Bert is helaas niet thuis, maar we gaan de route toch proberen. Belangrijk om te vermelden is dat we om het kamp van Bert te bereiken dwars door een rivier moeten. We hebben al de nodige plassen en stroompjes gehad, maar dit is toch andere koek. We kijken de kunst af en proberen het dan ook. De rivier is zo’n 60 cm diep en 30 meter breed en stroomt snel. Zonder problemen gaat Lara er door heen. Wanneer we liggen te slapen bij het kamp van Bert begint het te stortregenen. Kim is bang dat het waterpeil flink zal stijgen en schudt Jasper wakker. Als resultaat ligt Jasper wakker om te bedenken hoe we de rivier over kunnen steken terwijl Kim gerustgesteld in slaap valt.

In de ochtend moeten we dan toch echt terug door de rivier. We kijken eerst hoe de paarden niet meer kniehoog maar nu buikhoog door het water gaan. Even diep ademhalen en wij gaan ook! Er stroomt een klein beetje water naar binnen, maar verder geen kleerscheuren. Mongolië daagt Kim duidelijk uit haar angsten te overwinnen.

Na dit avontuur bezoeken we de moderne stad UlaanBataar. Een groter contrast met de rest van het land bestaat niet; goede wegen, veel mensen, moderne flats, dure merkwinkels. We genieten van de drukte. Tevens is het een verademing om iets anders te kunnen eten dan vet voedsel wat voornamelijk naar schaap smaakt. Volgende bestemming: Russia! We zijn benieuwd welke uitdagingen ons daar te wachten staan.