In zeven maanden tijd hebben we behoorlijk wat kilometers afgelegd. Dit was noodzakelijk omdat we Vladivostok in een aangenaam klimaat willen bereiken. Wanneer we in Japan zijn zien we dat dit de juiste beslissing was. Twee weken na ons vertrek uit Vladivostok is het kwik flink gedaald en is de Russiche winter begonnen.

Nu we Japan hebben bereikt hoeven we niet meer zoveel kilometers te maken. Na een maand gaat Lara in een container de zee op, op naar Kenia. Wij blijven nog even in Japan. Dit is het uitgelezen moment om te gaan wwoofen. We hebben immers geen Lara meer, dus geen eigen vervoer en onderdak. Wwoof staat voor World Wide Oportunities for Organic Farming. In wezen helpen op een boerderij tegen kost en inwoning. We willen gaan wwoofen om (in ieder geval een aantal) Japanners beter te leren kennen, meer te leren over de Japanse cultuur en het agrarische leven en kosten te besparen. Na een aantal vruchteloze berichten hebben we eindelijk beet. Rika stuurt een enthousiaste e-mail terug; we zijn van harte welkom op haar boerderij.

Vanuit Tokyo nemen we de bus naar de Ibaraki provincie. Rika haalt ons op van het busstation en is gelijk erg enthousiast. Gelukkig is haar Engels perfect. Ze is zeer bereisd en is dit jaar alleen al naar Mongolië, Kirgizië en Kazachstan geweest. Tot haar 40ste heeft ze een druk leven gehad, een echte carrièrevrouw. Ze heeft in Duitsland, de VS en Tokyo gewoond. Op haar 40^e is ze met Mitsuru-san getrouwd en heeft ze het stadse leven ingeruild voor het leven op de boerderij. Ze is verre van ingedut want naast dat ze druk bezig is met de wwoofers en het reizen heeft ze 3 verschillende banen die ze voornamelijk middels haar computer uitvoert.

Wanneer we bij de boerderij aankomen zijn we gelijk onder de indruk; het huis is een in traditionele Japanse stijl gebouwd en steekt prachtig af tegen een groene heuvel. Na een kleine introductie door Rika neemt Mitsuru-san ons gelijk mee naar de kassen vol aubergines. Op de boerderij worden naast aubergines ook rijst en cherrytomaten verbouwd. Na een korte uitleg in het Japans laat hij ons vol vertrouwen alleen met de planten. Samen met Justin (een andere wwoofer uit de VS) beginnen we voorzichtig met plukken.

Uiteindelijk verblijven we twee weken op de boerderij waar Rika-chan en Mitsuru-san samen wonen met de ouders van Mitsuru-san. Zijn ouders zijn bijna 80 maar werken nog volop mee op de boerderij. Het verblijf bevalt ons zeer goed. Het ritme is aangenaam. Na 20 minuten yoga werken we van 8:00 uur tot 11:30 uur en na een heerlijke warme lunch werken we nog van 13:00 tot 16:00 uur. Na een gezamenlijk avondeten gaan we vroeg naar bed. Het werk bestaat voornamelijk uit het plukken van aubergines, het trimmen van de planten en hout kloven en opbergen. We worden hier steeds beter in. Rika en Mitsuru-san doen er alles aan om ons het naar de zin te maken. Rika kookt twee keer per dag heerlijk en neemt ons op zondagavond mee naar een badhuis. Mitsuru-san neemt ons regelmatig mee op een uitje. De tweede week nemen ze ons mee uit eten.

De eerste zondag (vrije dag) nemen Rika en Mitsuru-san ons mee naar een airshow. Op de motor! Ze rijden rustig op hun Ninja’s zodat wij ze kunnen bijhouden op onze 250cc offroad. De tocht is prachtig. Nu Mitsuru-san de rijkwaliteiten heeft beoordeeld van Jasper mag hij de overige speeltjes van hem ook gebruiken. Jasper kan zijn lol niet op en rijdt volop rondjes in de mini pick-uptruck, zaagt hout met de motorzaag en oefent het manoeuvreren met een lila graafmachine. Kim heeft inmiddels haar favo apparaat gevonden; de kloofmachine.

In Japan is het gebruik om cadeautjes te geven wanneer je op bezoek bent. We geven een souvenir uit Nederland, pepernoten (die Aukje en Lieven hadden meegenomen) en een fles Japanse whiskey. De pepernoten vallen in de smaak bij onze ‘baas’. De whiskey is een aanleiding om ons uit te nodigen naar het maandelijkse eet/drinkavondje met zijn jeugdvrienden. We hebben een geweldige avond. Met zo’n 10 man zitten we in kleermakerszit rond een tafel vol eten, met onder andere heerlijke sashimi. Iedereen neemt zijn eigen drank mee en wij moeten van alles een glaasje proeven. Wanneer we weg willen gaan krijgen we nog een bord rijst met curry. Net zoals Mitsuru-san spreken zijn vrienden geen Engels, maar met handen en voeten komen we een heel eind. Onze gastheer schept op over onze reis. Flink aangeschoten wandelen we naar huis en duiken nog steeds heerlijk vroeg ons bed in.

Na twee weken schuiven er nieuwe wwoofers aan en het voelt als tijd om verder te gaan. We nemen afscheid van Justin en onze lieve gastheer en vrouw. Ze verzekeren ons dat we altijd welkom zijn. Al onze vrienden en familieleden overigens ook (dus Gerry en Peter?). Mitsuru-san noemt ons de beste wwoofers ooit onder andere omdat Jasper met een motorzaag om kan gaan en Kim veel wasabi eet. Rika brengt ons naar het vliegveld en met een dikke knuffel nemen we afscheid.

Op naar de volgende bestemming; Thailand. We gaan de prachtige plek zeker missen. Of we nu ook een boerderij willen beginnen in Nederland? Nee dat niet, maar een aubergineplant willen we wel! (en Jasper een graafmachine).

おもてなしのおかげで