‘Is dit een goede plek?’. Deze vraag stellen we elkaar veelvuldig deze reis. Een dagelijks terugkomend ritueel is namelijk het zoeken van een geschikte slaapplek. Toen we onze reis aan het voorbereiden waren wilde we beide graag zo veel mogelijk wildkamperen. We hebben onze mooie Lara niet voor niets aangeschaft en we verkiezen de natuur boven de stad.

Kim vindt het in de eerste weken van de reis nog spannend. Wat als je wordt weggestuurd? Of wanneer er vervelende mensen zijn? Of honden? De zorgen werden enigszins weggenomen door de positieve ervaringen met wildkamperen in Scandinavië in de zomer van 2017, maar toch, Centraal-Azië is iets anders dan Scandinavië.

In Europa slapen we voornamelijk op campings, wel zo comfortabel. De eerste nacht dat we gaan wildkamperen is in Oost Griekenland. In de middag zoeken we al een plekje om te lunchen. Hier worden we echter weggestuurd door soldaten. Blijkbaar zitten we in de buurt van een militair oefenterrein. Dat zei Google maps niet. Een stuk verder proberen we het toch weer. We hopen nu ver genoeg de natuur in, en ver genoeg van de soldaten af te zijn. Met gezonde spanning, grenzend aan vervelende spanning voor Kim, gaan we slapen. De eerste nacht gaat goed! De kop is eraf.

In Turkije kamperen we veel in het wild en in Centraal-Azië nog meer. Het ritueel gaat ongeveer zo. Wanneer het einde van de dag nadert bedenken we hoe lang we nog willen rijden. Op het zelfde moment pakt de bijrijder de kaart om te kijken wat er op ongeveer die tijd rijden ligt. Bij voorkeur zoeken we een meer of rivier op. Wanneer we in de buurt zijn zoeken we op de kaart naar kleine zijwegen. Met regelmaat gaat zo’n zijweg naar een huis en moeten we weer omdraaien, maar net zo vaak vinden we hier een prachtige kampeerplek. De ideale kampeerplek voor ons is met genoeg beschutting vanaf de weg, schaduw voor de verkoeling, een vlakke ondergrond en een kayakplek voor Jasper.

Wanneer het in Azerbeidzjan behoorlijk warm is besluiten we de heuvels in te gaan voor een kampeerplek. We vinden er een met een prachtig uitzicht en het is inderdaad wat koeler. Wanneer we buiten van onze fles champagne genieten die we hebben gekregen van Ellen en Pascal (hij moet snel op want we gaan Iran in) worden we opgegeten door de muggen. In de ochtend schrikt Kim wakker; er duwt iemand hard tegen Lara aan. Snel maakt ze Jasper wakker die verdwaasd om zich heen kijkt. ‘Er staat iemand tegen de auto aan te duwen’, zegt Kim paniekerig. Jasper, stoer als hij is, kijkt uit het raam en krijgt spontaan de slappe lach. Er staat geen man tegen de auto aan te duwen, maar een uit de kluiten gewassen koe. We hebben het afval op de motorkap gelegd en mevrouw de koe probeert dit er af te krijgen.

Ondertussen zijn we geleerd wildkampeerplek zoekers. De spanning is er helemaal vanaf; in Lara voelen we ons veilig. We hebben nog geen enkele ervaring dat we worden weggestuurd of dat er vervelende mensen zijn. Een enkele keer horen we honden, maar ze laten ons met rust. We kunnen het jullie allemaal aanraden.

Het douchen gaat ook steeds beter. Overdag vullen we twee 1,5L flessen water die zodra we stilstaan onder de motorkap worden gelegd. Na een uurtje draaien we de dop met gaatjes op de fles en hebben we een heerlijke douche. Naar het toilet gaan is ondertussen ook appeltje eitje.

We zijn nu in Kirgizië en ook hier wildkamperen we onverminderd door.