Om 5.45 gaat de wekker, want om 6.30 gaat het beroemde Masai Mara wildpark open. Het park is de Keniaanse kant van de Serengeti. Bij de gate vragen we om een kaart, maar die is er niet. Er zijn ook geen bordjes in het park dus succes! Gelukkig hebben we een Garmin met goede kaart waar de meeste wegen in het park op staan. Als kinderen zo blij rijden we door het park. We zien ongelooflijk veel dieren in een prachtig landschap met gelukkig weinig andere auto’s. Via een Ranger horen we dat er twee mannetjes leeuwen zijn gespot. Vol verwachting rijden we naar de aangewezen plek; een boom bovenop een heuvel. Er liggen twee enorme leeuwen in de schaduw uit te buiken. Vol verbazing kijken we naar de beesten. Veel doen ze echter niet, ze rollen een keer om als ze niet lekker meer liggen, maar meer ook niet. Dan gaat er een kop omhoog, opent de leeuw zijn bek en hapt… naar een vlieg die om zijn hoofd zoemt. De enige kill die wij te zien krijgen.

We zijn uit Lara gestapt om een grote poel te beoordelen. Safari in Afrika is namelijk niet alleen dieren spotten, de wegen zijn ook nog eens slecht begaanbaar. Gelukkig kan Lara veel hebben, maar af en toe moeten we dubbel checken hoe we door een plas rijden. We beoordelen dat de plas te diep en met veel rotsen is, dus we moeten terug. Wanneer we terug naar Lara lopen zien we opeens 2 enorme Nijlpaarden enkel meters verderop. Ze grommen en klimmen langzaam het water uit richting Lara. Zonder nadenken zetten we het op een lopen, richting de veiligheid van Lara. De twee nijlpaarden zijn gelukkig niet geïnteresseerd en lopen de plas weer in. Even later komen we een groep olifanten tegen, maar het mannetje is niet gesteld op onze aanwezigheid. Rustig, maar vastberaden loopt hij op ons af. Achteruit de berg af kan niet, dus rijden we strak de bosjes in met een grote boog om de olifanten heen. Dieren 2, Kim en Jasper 0.

We hebben al 2 uur geen andere auto gezien en de modderpoel voor ons ziet er niet aangenaam uit. Diepe groeven van harde aarde en onderaan een dikke drap kleiachtige modder, waarna de weg weer steil omhoog gaat. We besluiten om te keren. Maar met nog 1,5 uur tijd en zo’n 50 km voor ons wordt het lastig om op tijd het park uit te zijn. Onderweg zien we 2 auto’s bij een boom staan, dat betekent vaak iets bijzonders. We naderen de auto’s en zien een grote groep leeuwinnen in de schaduw liggen. We rijden snel door, waarbij Lara en wij door elkaar worden geschut, en 3 min voor sluiting bereiken we de gate.

‘s Nachts regent het wederom en nu gaat het er hard aan toe. Als we wakker worden zien we de rivier kolken en zelfs de camping is slecht begaanbaar. Aan de andere kant van de rivier ligt een enorme krokodil te rusten. Naast ons op de camping staan Pete en Sylvia uit de UK. Zij doen een rondje Oost-Afrika met een Land Rover vanuit Zuid-Afrika. We weten dat ze vandaag willen vertrekken en stellen voor om in konvooi te rijden. Geen slechte keuze. Zowel Jasper als Pete zitten glunderend in de Landy om de modder te trotseren. Nog geen 10 km onderweg komen we een verlaten auto tegen. De weg is smal en van glibberige klei, we moeten moeite doen om niet in de greppel of tegen de auto aan te komen. Een andere auto die er niet langs durft staat in de weg. dus moeten wij door de greppel en over een hoge heuvel om er langs te kunnen. Terug naar de weg komen we vast te zitten. Lara glijdt met haar achterkant weg en we staan dwars op de heuvel met de voorwielen in de greppel. Gelukkig trekt Pete ons er zo weer uit. Een paar kilometer verder staat een vrachtwagen vast. We proberen hem eruit te trekken, maar het is hopeloos. Telkens komt de vrachtwagen weer vast te zitten. We rijden er omheen en nu komen Pete en Sylvia vast te zitten. We laten lucht uit de banden lopen en duwen hun Land Rover eruit. Beide Landy’s zijn ondertussen bedekt met een laag modder en onze voeten ook. Pete en Sylvia zijn met hun slippers jaloers op onze regenlaarzen die we al sinds Nederland meeslepen.

De weg blijft slecht en wanneer we bij een kruising komen vragen we locals om advies. Rechts is de weg die we op de heenweg hadden, dus weten we dat zwaar, maar gangbaar is. De locals sturen ons naar links: “shortcut, after the river it is very smooth”. De rivier komen we tegen, maar het gladde wegdek niet. Wel zien we groepen giraffes en zebra’s, we zijn nog steeds in afrika. De weg is zo slecht dat we na zo’n 8 uur rijden 80 km hebben afgelegd, dus besluiten we een slaapplek te zoeken. Campings zijn er niet en bij een luxe hotel voelen we ons niet op ons gemak. Langs de weg zien we een kerk staan met een mooi grasveld. We slaan ons kamp op en hebben een heerlijk diner met Pete en Sylvia. Ondertussen worden wij als een soort safaridieren bewonderd door een groepje Keniaanse kinderen. We zijn blij dat we in konvooi hebben gereden en nieuwe vrienden hebben gemaakt.

Thanks Pete and Sylvia!