We zijn alweer een tijdje terug, maar denken nog vaak aan onze fantastische reis. 366 dagen, 31 landen en 43.000 kilometer, wat een feest. We hebben enorm genoten van de laatste weken in Zuid-Afrika. Familie en vrienden vragen ons hoe we het vinden om weer thuis te zijn. Eigenlijk staan we hier vrij nuchter in. We willen nu eenmaal niet eindeloos reizen en het leven in Nederland is ook heel goed. Het is heerlijk om familie en vrienden weer te zien. Ons afscheid van Lara is gelukkig ook maar kort. Na een maand is ze weer in Europa.

Voor we deze site sluiten willen we nog even terugblikken. Het leek ons hierbij leuk om jullie een inkijkje te geven hoe het is om een jaar te reizen met Jasper of Kim.

Reizen met Jasper

Ik (Kim) ken Jasper al 12 jaar, maar desondanks heb ik hem nog veel beter leren kennen in dit jaar. Zijn energieke optimistische karakter kwam helemaal tot zijn recht op onze reis.

Het fijne van reizen is dat je elke ochtend zelf mag verzinnen wat je die dag gaat doen. Geen verplichtingen of afspraken! Jasper heeft het wonderbaarlijke talent de lengte van een dag zwaar te overschatten. Zo denkt hij dat rijden, klussen, wandelen enz. enz. in één dag past. Je zou denken dat hij hier van leert, maar hij probeert iedere dag weer meer te doen dan mogelijk is. We houden elkaar hiermee goed in balans. Ik trap soms op de rem en Jasper stimuleert mij.

Jasper is dus zeer energiek. De jaren voor deze reis heeft hij zeer intensief getraind voor het kanoën. Op reis waren de mogelijkheden voor trainen een stuk beperkter. Vaak hadden we geen douche tot onze beschikking of was de temperatuur te hoog. Voor Jaspers gemoedsgesteldheid is het echter essentieel dat hij een paar keer per week kan bewegen. Gelukkig is hij zo creatief om alternatieve trainingen te verzinnen. Opdrukken kan altijd en een paar stenen doen dienst als gewichten. Klussen aan de auto is ook best actief.

Verder is Jasper zeer optimistisch. Hij heeft als levens en reismotto; ‘Alles komt goed’. Wanneer ik in zak en as zit bij een tegenslag ziet Jasper altijd een rooskleurige uitkomst voor zich. Dit heeft als gevolg dat hij een enorm doorzettingsvermogen heeft. Zoals jullie wellicht wel weten hadden we in Tadzjikistan enige pannen met Lara. Wanneer een bout muurvast blijkt te zitten in Lara zet hij zijn tanden op elkaar en blijft 3 uur lang zwoegen terwijl het enorm stoffig en heet is. Opgeven is voor Jasper geen optie. Dat we zo ver zijn gekomen met Lara is zeker weten Jaspers verdienste!

Na allee lovende woorden toch een puntje van kritiek 😉 Jasper heeft het wonderbaarlijke talent het ‘verkeerde’ te zeggen wanneer ik bang ben. Wanneer we met Lara door de Gobiwoestijn rijden in Mongolië breekt het angstzweet mij uit. We hebben al twee dagen geen auto gezien en al een paar uur geen levende ziel. Wanneer we een zeer modderige brede rivierbedding oversteken heb ik het niet meer. Ik probeer mezelf gerust te stellen door te bedenken dat we een Garmin hebben waar we een noodsignaal mee kunnen sturen mocht het echt mis gaan. Op dat moment zie ik Jasper bedenkelijk kijken en zeggen; ‘Wat als ze bij de Garmin nu een storing hebben’. Woedend storm ik de auto uit. Gelukkig kunnen we er snel weer om lachen.

Alle gekheid op een stokje, het is heerlijk om met Jasper te reizen. Door zijn energie en doorzettingsvermogen weet hij het motto; ‘Alles komt goed’ keer op keer te bewijzen. Het was heerlijk zo veel tijd met elkaar door te brengen.

Reizen met Kim

Om te beginnen hadden we deze reis nooit gemaakt zonder Kim haar inzet en doorzettingsvermogen. Kim zorgt ervoor dat we geld sparen en plannen maken. Ik ben te snel afgeleid door van alles en nog wat, maar Kim kan mij steeds weer terug trekken naar het grote doel: een jaar op reis! Ik heb nooit getwijfeld of ik op reis wilde en al zeker niet of ik dat met Kim wilde doen, maar was niet in staat om er concreet werk van te maken. Alle visa’s, tweede paspoort, Carnet de Passage en andere regelzaken, Kim regelt het wel.

Ons visum van Rusland verloopt in 4 weken en we moeten nog 3000km rijden tot Vladivostok als ik voorstel nog een rondje Gobi woestijn in Mongolië te doen. De nodige irritatie krijg ik dat Kim door wil rijden, maar achteraf ben ik blij dat er iemand op de tijd let! Als het aan mij had gelegen waren we ingesneeuwd in het verre oosten van Rusland, maar dankzij Kim bereiken we Vladivostok ruim op tijd.

Een andere mooie eigenschap van Kim is dat eten altijd zeer belangrijk is. Ik kan nogal eens vergeten te eten, of gemakkelijk met een wat lege maag naar bed. Kim niet. We rijden altijd met een volle koelkast en kastjes. Kim bakt zelf haar brood en kookt heerlijke curry’s. Wanneer we onderweg zijn kijken we altijd uit voor het volgende lunch of slaapplekje. Zelfs in Mongolië waar de keuze aan ingrediënten zeer beperkt is eten we toch gevarieerd en lekker. Ondanks alles val ik een paar kilo af, maar aan het eten heeft het niet gelegen.

Maar ook Kim heeft haar nukkigheden. Ik ruim zelden iets op. Ik weet waar iets ligt en dat laat ik daar dan ook het liefst liggen. Resultaat is dat onze camper regelmatig een puinhoop is, waar Kim zich dan aan irriteert. Kim’s aanpak is echter ook niet altijd succesvol. Kim ruimt zeer driftig op. Alles moet weg en wordt vervolgens nooit meer terug gevonden wat ook best knap is in een camper van 3m2! Er is ook stress. Stress omdat we te laat kunnen komen, eventueel een reparatie zouden moeten uitvoeren of vast kunnen komen te zitten. De stress komt tot een hoogtepunt wanneer Lara in Kenia aan moet komen. Onduidelijke communicatie van onze agent samen met trage en corrupte haven perikelen. We balen allebei, maar op een andere manier. Ik ga het gevecht aan, probeer op kracht de auto terug te krijgen, maar zonder resultaat. Kim baalt vooral en is boos op alles en iedereen. Wanneer we de auto bijna hebben worden we nog één keer op de proef gesteld. De vertraging die de chauffeur van de vrachtwagen die onze Lara van da haven heeft vervoerd moet zich uitbetalen. We staan op een winderig haventerrein, Lara binnen handbereik, maar we krijgen haar nog niet. Ik vertik het te betalen en houd mijn poot stijf, maar Kim is er klaar mee. We krijgen wat woorden, maar betalen uiteindelijk toch. Wanneer we de haven uit rijden lachen we allebei weer, Lara is terug!

Samen reizen is fijn, omdat je nooit alleen bent. Rijden is voor ons allebei de ultieme manier om een land te ontdekken. Rijden met Lara is altijd leuk. Mensen zwaaien, we kunnen de mooiste (onbereikbare) plekjes opzoeken. Als het plekje mooi genoeg is, blijven we staan voor koffie, lunch of een nacht onder de sterren. We zijn beiden opgewekt en energiek in de ochtend, maar kunnen er ook drie uur over doen om weg te komen van onze slaapplek. Vooral het dagelijks leven, het rommelen zoals Kim dat noemt, is heerlijk. Lara heeft alle gemakken en onze rituelen zorgen ervoor dat we overal ter wereld thuis zijn.

Tot de volgende reis!