Al ver voordat de plannen van Kim en Jasper om de wereld rond te reizen concreet werden, leek het me misschien wel leuk om ze waar dan ook op te wereld een keer op te zoeken. Van een afstandje zag ik de reis steeds vastere vormen aannemen. De knip ging op de uitgaven, een wereldkaart werd getekend (met de hand en uit het hoofd, hij was niet heel precies…) en er verscheen een prikbord in de keuken met tientallen to…
Een reis maken lijkt één grote vakantie, maar toch voelt dat soms anders. Visa’s regelen, moeilijke grensovergangen, Lara die onderhoud nodig heeft, slechte wegen terwijl je een boot moet halen, op zoek naar eten, water etc. Reizen is best veel werk. In Japan is alles anders. We zijn hier nu 3 weken en hebben het gevoel dat we alleen maar vakantie hebben. De wegen zijn goed, winkels te over, lieve Japanners en je mag gratis kamperen op de mooiste plekken,…
Woensdag 24 oktober is dan echt zo ver, we gaan op de boot van Vladivostok naar Sakaiminato. We zijn trots en blij dat we Vladivostok met onze 38 jarige Lara hebben gehaald. Een kleine zucht wanneer we de boot zien. De overtocht is duur en de boot ziet er klein en wat roestig uit. Moeten we daar bijna 48 uur op doorbrengen? We maken bij het wachten op vertrek snel nieuwe vrienden; Kiff uit Londen en Jan en Martin uit…
Voorafgaand aan de reis hebben wij uitgezocht welke visa we nodig hadden. Een Russisch visum bleek het meest ingewikkeld. We hebben een zakenvisum, aangezien een toeristenvisum te kort is, en daarvoor is veel papierwerk vereist. We zijn bij elkaar ongeveer een maand in Rusland en leggen bijna 5000 km af door dit gigantische land. Door onder andere media ontwikkel je van ieder land bepaalde verwachtingen en vooroordelen. Zo ook van Rusland. In Rusland zijn bepaalde verwachtingen uitgekomen en anderen niet….
We zijn in ruim drie weken van het westen via de Gobi (het zuiden) naar het noorden van Mongolië gereden. We zijn niet alleen zo lang in dit land gebleven omdat de wegen traag zijn. Mongolië gaat zeker in de top drie. Het land is duidelijk ingesteld op nomaden dus wij voelen ons helemaal thuis. Overal in dit gigantische land kun je kamperen. Hoewel het zeer dunbevolkt is voelen wij ons niet alleen. Meestal zie je in de verte wel…
Voor het ontbijt eerst een kopje thee. Vanuit bed moet degene die bij de keuken ligt het keteltje water opzetten (meestal Jasper, want het bed loopt iets scheef en dat vindt Kim niet fijn). Na het ontbijt eerst even Lara inspecteren. Anoniem naar de wc gaan is er niet bij, want je loopt met een schep en een wc rol onder je arm naar buiten. De weg op. Kim zit met de kaart op schoot en 3 verschillende apps op…
We hebben al een tijdje niets geschreven. Niet omdat we niets meemaken, integendeel. Meer omdat we het vergeten, omdat de laptop leeg is of doordat ons reisritme steeds rustiger wordt. De dagen vullen zich vanzelf. Het is onze ervaring dat wanneer je zo lang op reis bent je tempo vertraagt. We zijn een groot deel van de dag bezig met de dingen die je normaal even tussendoor doet. Opstaan, koken, eten, afwassen alles gaat op t dooie gemakje. De andere…
‘Is dit een goede plek?’. Deze vraag stellen we elkaar veelvuldig deze reis. Een dagelijks terugkomend ritueel is namelijk het zoeken van een geschikte slaapplek. Toen we onze reis aan het voorbereiden waren wilde we beide graag zo veel mogelijk wildkamperen. We hebben onze mooie Lara niet voor niets aangeschaft en we verkiezen de natuur boven de stad. Kim vindt het in de eerste weken van de reis nog spannend. Wat als je wordt weggestuurd? Of wanneer er vervelende mensen…
We merken dat we veel leren tijdens het reizen. De kennis van Kim over auto’s neemt zienderogen toe en Jasper leert dat geduld een schone zaak is. Wat we van onszelf en elkaar al een beetje wisten is dat we nogal optimistisch zijn hoeveel we kunnen doen in één dag, één week of één reis. We proberen onszelf soms af te remmen, maar dat blijft lastig als je enthousiast bent. Wanneer we door het hete Oezbekistan heen reizen, een land…
Opgelucht haalt Kim adem. Wanneer we de grens overgaan van Iran naar Turkmenistan mag de hoofddoek eindelijk af. Hoewel het dragen ervan aardig went, ongewassen haren verbergt en het hoofd beschermt tegen de zon is het toch een bevrijding. Zo’n hoofddoek dragen moet namelijk en Kim is niet zo van de verplichtingen. Tevens is het met de temperaturen in de zomer ook aardig afzien. De overige kledingregels verdwijnen ook en dat voelt heerlijk. In Ashgabat, de hoofdstad van Turkmenistan, slapen…